Heerlijke herfst
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg monique,remmy en kids
22 Oktober 2013 | Frankrijk, La Roussille
Het is stil in huis, iedereen ligt nog lekker op één oor en ik ben in alle vroegte al klaarwakker, tijd voor een nieuw blogje. Ik zet wel regelmatig foto’s en opmerkingen over ons nieuwe leven in Frankrijk op mijn Facebook, maar het is ook leuk om dit blog regelmatig bij te houden. Toen we onze reis door Noorwegen op de fiets maakten, hielden we dit ook regelmatig bij en hoe leuk was het om na die tijd het fotoboek met al onze blogjes te kunnen bestellen. Zo genieten we nog eens extra van al die bijzondere herinneringen.
Het is nu alweer ruim over de helft van oktober. De herfst openbaart zich hier in volle glorie. Het is net een schilderij, alle bomen beginnen te verkleuren, echt supermooi. Tijdens onze wandelingen met de hond, kijken we onze ogen uit. En wat heeft de herfst eigenlijk veel te bieden. We hebben gemerkt dat het bramenseizoen echt helemaal over is nu en de bramen die er nog hangen, smaken niet meer. Maar er zijn appeltjes, tamme kastanjes en paddenstoelen voor teruggekomen. Wat een rijkdom!
We hebben het afgelopen weekeind een “vakantieweekend” gehad, kregen bezoek van Cassidy, het vriendinnetje van Quinn en Leandra, en haar moeder. Dat was leuk, want dan ga je weer eens op zoek naar nieuwe plekken. Zo zijn we naar ’s werelds grootste labyrinth in Guéret geweest, hebben we geslenterd door het historische stadje Bourganeuf en zijn we weer bij onze favouriete waterval in het bos geweest. Die laatste is zo dichtbij en de kinderen vinden het daar helemaal geweldig, zo dichtbij de natuur. Het is een heerlijke plek om te aarden, met je voeten in het ijskoude water je weg zoeken over de stenen en over de waterval. Leandra vindt het heerlijk en wil elke nieuwe route die ze heeft gevonden kris-kras tussen de stenen door met je delen, Micah knuffelt iedere boom en zit heerlijk in het zand te spelen, Ninja of piraat te spelen en “vissen te vangen” (op z’n Micah’s) en Quinn loopt lekker heen en weer te poedelen over de waterval en met elkaar zijn ze heerlijk in hun element en gaan ze op in hun fantasiespel met elkaar.
Ook hier in en rondom “ons” huis, beginnen we steeds meer te wennen. Het grootste werk voor de winter is gedaan, de blokken hout liggen netjes opgestapeld onder het afdak. Kleiner aanmaakhout is verzameld en de grote bak in de schuur ligt vol. De kachelpijp in de keuken is geveegd, ging niet helemaal zonder kleurscheuren, maar met hulp van onze nieuwe vrienden Kath en Cliff hier toch gelukt. Dat zijn vrienden van Neil en Jennifer die hier in de buurt wonen en met wie we een leuke klik hebben. We zoeken elkaar af en toe op, wij hebben een keer bij hun gegeten en zij bij ons. De kinderen zijn ook weg van ze. Af en toe gaan we ook nog naar de geitenboerderij, meestal proberen we een goede reden te zoeken om langs te gaan, zoals wanneer we logees hebben, gaan we kijken bij het melken, kunnen de kids gelijk even lekker schommelen op la balançoir spéciale en kan ik even oefenen met mijn Frans. Afgelopen weekeind mochten we bij het eerstgeboren geitje kijken, wat een scheetje! De kids waren te druk met spelen, maar ik en Jolanda grepen de kans met beide handen aan, toen François ons aanbood om ‘m even te mogen kroelen…
Het thuisonderwijs geven gaat steeds beter, net zoals met alle begin, moet je ook daarin groeien. En nee, wij zijn geen onderwijzers en dat hoef je ook niet te zijn als je je kinderen thuisonderwijs wilt geven. Wij volgen hun interesses, bijvoorbeeld: Leandra duikt in de Middeleeuwen en vindt dat superinteressant. Wat gebeurde er eigenlijk in de Middeleeuwen in Frankrijk? Quinn toonde ineens heel veel interesse in het menselijk lichaam en het ontstaan van ziektes en ging samen met papa anatomielessen doen. Micah leert fietsen, hij kan al flink wat meters los en elke dag gaat het wat beter en ook gaan Micah en ik elke vrijdag zwemmen in Felletin. Ja, met badmuts! Wij hebben samen besloten dat het ons niet kan schelen, als we maar lekker kunnen zwemmen. En dan gaan de anderen maar niet (die willen niet gezien worden met un bonnet de bain!). En voor de rest zorgen we dat we met het thuisonderwijs voor de basisdingen en het verplichte Frans natuurlijk. We lezen heel veel samen, maar ook één-op-één in het Frans, Engels en Nederlands, dan lezen we allemaal een paar bladzijdes en het is echt qualitytime met het gezin. Frans, Nederlands en rekenen zijn dingen die elke dag terugkomen. Op woensdags gaan we met het hele gezin naar de markt in Bourganeuf voor ons “Frans Practicum” en dan geven we de kinderen opdrachtjes om bijvoorbeeld croissantjes of koekjes te gaan kopen bij een marktkoopman of -vrouw. De mensen daar zijn superaardig en gezellig op de markt. En laatst ging Quinn dus lekkere koekjes kopen als volgt:
Bonjour Monsieur!
Je voudrais 5 cookies, s’il vous plaît.
Voilá (toen hij het geld gaf).
Merci (toen hij de koekjes in zijn handen kreeg van de meneer)
Au revoir Monsieur! Bonne journée…
Stoer van hem!!! Het is best spannend, voor ons allemaal, om gewoon op iemand af te stappen en Frans te praten. De ene keer gaat het makkelijker dan de andere keer, maar je moet het gewoon wel durven. Als de buurvrouw nu aan hun vraagt in het Frans, hoe het met ze gaat, duiken de jongens niet meer achter mij of trekken zij en Leandra hun schouders niet meer op en kijken ze mij schaapachtig aan, maar geven ze gewoon een simpel antwoord.
Over een paar dagen komen we weer een weekje terug in ons oude huis in Woerden, wat eigenlijk best onwennig aanvoelt, na 3 maanden hier in Frankrijk te zijn geweest. Speciaal voor Leandra gaan we haar verjaardag in Woerden vieren met haar vrienden en vriendinnetjes. Ze was superblij, toen we haar daarmee verrasten. Rembrand combineert het gelijk met sollicitatiegesprekken en we krijgen weer een kijker voor ons huis. Spannend altijd… Zou het nu toch eindelijk eens een keertje gaan lukken? Dat zou ons in staat stellen om ons hart te kunnen gaan volgen en onder het juk van de bank uit te komen. De ontwikkelingen in Nederland baren ons wel zorgen, dat ze het thuisonderwijs compleet willen gaan verbieden en iedereen onder de duim willen houden met nog meer regeltjes. Als je als ouder “andersdenkend” bent of bijvoorbeeld gewoon droomt van een lange reis met het hele gezin om te leren van de wereld om je heen “in levende lijve”, dan wordt het wel een uitdaging. Wij zijn van mening dat de kids hier heel veel van leren en veel flexibeler worden. Ze staan meer open en tonen meer begrip en respect voor mensen van andere culturen. Ze leren andere talen spreken, ze leren aan den lijve over de natuur en hoe belangrijk het is dat we op een goeie manier voor de aarde zorgen. Deze kans voor dit bijzondere jaar hebben we met beide handen aangegrepen, we droomden al zolang van een leven meer in verbinding met de natuur en met onze medemens. En we hebben er nog geen spijt van. Morgen kan het afgelopen zijn. Het leven is zo betrekkelijk, pluk de dag zolang het kan!
Het is nu alweer ruim over de helft van oktober. De herfst openbaart zich hier in volle glorie. Het is net een schilderij, alle bomen beginnen te verkleuren, echt supermooi. Tijdens onze wandelingen met de hond, kijken we onze ogen uit. En wat heeft de herfst eigenlijk veel te bieden. We hebben gemerkt dat het bramenseizoen echt helemaal over is nu en de bramen die er nog hangen, smaken niet meer. Maar er zijn appeltjes, tamme kastanjes en paddenstoelen voor teruggekomen. Wat een rijkdom!
We hebben het afgelopen weekeind een “vakantieweekend” gehad, kregen bezoek van Cassidy, het vriendinnetje van Quinn en Leandra, en haar moeder. Dat was leuk, want dan ga je weer eens op zoek naar nieuwe plekken. Zo zijn we naar ’s werelds grootste labyrinth in Guéret geweest, hebben we geslenterd door het historische stadje Bourganeuf en zijn we weer bij onze favouriete waterval in het bos geweest. Die laatste is zo dichtbij en de kinderen vinden het daar helemaal geweldig, zo dichtbij de natuur. Het is een heerlijke plek om te aarden, met je voeten in het ijskoude water je weg zoeken over de stenen en over de waterval. Leandra vindt het heerlijk en wil elke nieuwe route die ze heeft gevonden kris-kras tussen de stenen door met je delen, Micah knuffelt iedere boom en zit heerlijk in het zand te spelen, Ninja of piraat te spelen en “vissen te vangen” (op z’n Micah’s) en Quinn loopt lekker heen en weer te poedelen over de waterval en met elkaar zijn ze heerlijk in hun element en gaan ze op in hun fantasiespel met elkaar.
Ook hier in en rondom “ons” huis, beginnen we steeds meer te wennen. Het grootste werk voor de winter is gedaan, de blokken hout liggen netjes opgestapeld onder het afdak. Kleiner aanmaakhout is verzameld en de grote bak in de schuur ligt vol. De kachelpijp in de keuken is geveegd, ging niet helemaal zonder kleurscheuren, maar met hulp van onze nieuwe vrienden Kath en Cliff hier toch gelukt. Dat zijn vrienden van Neil en Jennifer die hier in de buurt wonen en met wie we een leuke klik hebben. We zoeken elkaar af en toe op, wij hebben een keer bij hun gegeten en zij bij ons. De kinderen zijn ook weg van ze. Af en toe gaan we ook nog naar de geitenboerderij, meestal proberen we een goede reden te zoeken om langs te gaan, zoals wanneer we logees hebben, gaan we kijken bij het melken, kunnen de kids gelijk even lekker schommelen op la balançoir spéciale en kan ik even oefenen met mijn Frans. Afgelopen weekeind mochten we bij het eerstgeboren geitje kijken, wat een scheetje! De kids waren te druk met spelen, maar ik en Jolanda grepen de kans met beide handen aan, toen François ons aanbood om ‘m even te mogen kroelen…
Het thuisonderwijs geven gaat steeds beter, net zoals met alle begin, moet je ook daarin groeien. En nee, wij zijn geen onderwijzers en dat hoef je ook niet te zijn als je je kinderen thuisonderwijs wilt geven. Wij volgen hun interesses, bijvoorbeeld: Leandra duikt in de Middeleeuwen en vindt dat superinteressant. Wat gebeurde er eigenlijk in de Middeleeuwen in Frankrijk? Quinn toonde ineens heel veel interesse in het menselijk lichaam en het ontstaan van ziektes en ging samen met papa anatomielessen doen. Micah leert fietsen, hij kan al flink wat meters los en elke dag gaat het wat beter en ook gaan Micah en ik elke vrijdag zwemmen in Felletin. Ja, met badmuts! Wij hebben samen besloten dat het ons niet kan schelen, als we maar lekker kunnen zwemmen. En dan gaan de anderen maar niet (die willen niet gezien worden met un bonnet de bain!). En voor de rest zorgen we dat we met het thuisonderwijs voor de basisdingen en het verplichte Frans natuurlijk. We lezen heel veel samen, maar ook één-op-één in het Frans, Engels en Nederlands, dan lezen we allemaal een paar bladzijdes en het is echt qualitytime met het gezin. Frans, Nederlands en rekenen zijn dingen die elke dag terugkomen. Op woensdags gaan we met het hele gezin naar de markt in Bourganeuf voor ons “Frans Practicum” en dan geven we de kinderen opdrachtjes om bijvoorbeeld croissantjes of koekjes te gaan kopen bij een marktkoopman of -vrouw. De mensen daar zijn superaardig en gezellig op de markt. En laatst ging Quinn dus lekkere koekjes kopen als volgt:
Bonjour Monsieur!
Je voudrais 5 cookies, s’il vous plaît.
Voilá (toen hij het geld gaf).
Merci (toen hij de koekjes in zijn handen kreeg van de meneer)
Au revoir Monsieur! Bonne journée…
Stoer van hem!!! Het is best spannend, voor ons allemaal, om gewoon op iemand af te stappen en Frans te praten. De ene keer gaat het makkelijker dan de andere keer, maar je moet het gewoon wel durven. Als de buurvrouw nu aan hun vraagt in het Frans, hoe het met ze gaat, duiken de jongens niet meer achter mij of trekken zij en Leandra hun schouders niet meer op en kijken ze mij schaapachtig aan, maar geven ze gewoon een simpel antwoord.
Over een paar dagen komen we weer een weekje terug in ons oude huis in Woerden, wat eigenlijk best onwennig aanvoelt, na 3 maanden hier in Frankrijk te zijn geweest. Speciaal voor Leandra gaan we haar verjaardag in Woerden vieren met haar vrienden en vriendinnetjes. Ze was superblij, toen we haar daarmee verrasten. Rembrand combineert het gelijk met sollicitatiegesprekken en we krijgen weer een kijker voor ons huis. Spannend altijd… Zou het nu toch eindelijk eens een keertje gaan lukken? Dat zou ons in staat stellen om ons hart te kunnen gaan volgen en onder het juk van de bank uit te komen. De ontwikkelingen in Nederland baren ons wel zorgen, dat ze het thuisonderwijs compleet willen gaan verbieden en iedereen onder de duim willen houden met nog meer regeltjes. Als je als ouder “andersdenkend” bent of bijvoorbeeld gewoon droomt van een lange reis met het hele gezin om te leren van de wereld om je heen “in levende lijve”, dan wordt het wel een uitdaging. Wij zijn van mening dat de kids hier heel veel van leren en veel flexibeler worden. Ze staan meer open en tonen meer begrip en respect voor mensen van andere culturen. Ze leren andere talen spreken, ze leren aan den lijve over de natuur en hoe belangrijk het is dat we op een goeie manier voor de aarde zorgen. Deze kans voor dit bijzondere jaar hebben we met beide handen aangegrepen, we droomden al zolang van een leven meer in verbinding met de natuur en met onze medemens. En we hebben er nog geen spijt van. Morgen kan het afgelopen zijn. Het leven is zo betrekkelijk, pluk de dag zolang het kan!
