Voor het echie...

Nu Neil en Jennifer en de kids vertrokken zijn op hun wereldreis voor een jaar, is ook ons avontuur voor het echie begonnen. Rembrand en Quinn moesten langer in Nederland blijven dan vooraf gedacht, omdat er niks aan Rembrands prutrooster gedaan kon worden. En dat terwijl zijn baan is wegbezuinigd per 1 oktober door de gemeente Amsterdam en er dan helemaal geen wakende nachtdiensten meer zijn. Gelukkig heeft Rembrand 4 maanden salaris meegekregen, zodat we het nog even uit kunnen houden. Ons huis in Woerden staat nog altijd te koop, tijdelijk hebben we de kosten weten te drukken door het te verhuren aan vakantiegangers voor korte perioden. Dankzij de hulp van Joke hebben we dat kunnen doen en hebben we een buffertje kunnen sparen. Nu hebben we van 1 november tot eind april een betrouwbare student gevonden die in ons huis een kamer gaat huren en ook gewoon het huis zal bijhouden en eventuele rondleidingen zal doen als er kijkers komen. Dat geeft ook meteen even rust, want alles regelen vanuit Frankrijk is lastig en je moet er ook voortdurend aan denken en alert op zijn.

We genieten nu van onze tijd samen, dat is heerlijk na zoveel in mijn eentje draaiende te hebben gehouden hier. Naast het thuisonderwijs op poten te hebben gekregen, zijn we ook eindelijk toegekomen aan het werk in de tuin en het voorbereidend werk op de winter (heel veel hout zagen en opbergen), maar er blijft meer dan genoeg te doen. Frans leren heeft ook onze prioriteit, dus we oefenen allemaal met Frans praten elke dag. De schaapjes staan nu in de 'achtertuin', waar Rembrand keihard heeft gewerkt om het schouderhoge onkruid weg te zeisen en te maaien. Nu mogen de schaapjes daar even aan de slag om de boel bij te werken!

Vandaag heb ik voor het eerst de vruchten kunnen plukken van mijn werk in de groentetuin en een hele berg radijsjes kunnen oogsten. We zijn erachter gekomen dat Swiss Chard snijbiet is, dankzij tante Riet die niet begreep dat wij iets in de grond hadden gestopt zonder te weten wat het precies was (ehh ja, je kunt het eten). Dezelfde dag meteen maar even gegoogled wat het nou eigenlijk was.

De bramentijd is nu zo'n beetje over, dus helaas geen lekkere crumbles hier op het moment. We wachten met smart tot de appels overal rijp worden, het stikt hier van de appelbomen die gewoon langs de openbare weg staan.

In de weekeinden dat we bezoek kregen uit Nederland (Faviona, Oscar, Koen en Chloe en mijn moeder en tante Riet) maakten we eindelijk tijd voor uitjes. Dus veel uitstapjes gemaakt in de buurt o.a. naar de waterval, het grote meer, de geitenboerderij, het bos, de markt, Aubusson, speeltuintjes en gepicknickt in Moutier d'Ahun.

Ondanks dat we het hier wel leuk vinden, missen we allemaal het thuisfront, voor de een is het wat lastiger dan de ander. Leandra was erg blij met onze verrassing dat we geregeld hebben haar verjaardag in Woerden te gaan vieren, zodat ze gewoon haar vrienden en vriendinnen kan uitnodigen voor een gezellig feestje. Dus we gaan weer even lekker socializen in Woerden voor de laatste week van oktober en gaan dan weer terug. Wooster gaat gezellig mee naar Nederland en de buurvrouw gaat voor de kippetjes zorgen. Helemaal top! We hebben er zin in!