Dans la campagne

We zijn nu alweer een ruime maand “dans la campagne” (op het platteland) en het leven begint te wennen. Heel langzaam beginnen we allemaal onze balans terug te vinden, met ups en downs. We hebben hier echt fantastisch lieve buren, daar zijn we heel dankbaar voor. Iedereen staat voor elkaar klaar en is vriendelijk en geduldig. Onze buurman stuurde zijn zoontje bij ons langs met een zelfgebakken brood om ons welkom te heten, de breiende buurvrouw bracht zelfgebreide sokjes langs voor Ilana, de overbuurman had in de gaten dat ik een hele tijd alleen was met de kids en bood uit zichzelf aan boodschappen voor ons mee te nemen, omdat hij toch naar de stad ging en de lieve mensen van de geitenboerderij verwelkomen ons altijd met open armen en staan met raad en daad voor ons klaar. Ik zoek zo vaak mogelijk een excuus om daar even langs te wandelen en een praatje te maken. Er wonen daar meerdere mensen, 2 stellen van ongeveer onze leeftijd, één met kinderen die in een yurt wonen en het andere stel woont in een zelfgebouwd huisje. De mensen die de geitenboerderij over gaan nemen, wonen daar ook in een yurt en de vroegere eigenaren die bijna met pensioen zijn, zijn echt schatten!

Zo bouwen we hier dus ook weer een beetje een sociaal leven op, al missen we wel onze vrienden in Nederland. We hebben een Frans gezin ontmoet met 5 kinderen die thuisonderwijs krijgen en niet al te ver weg wonen. Het is een superleuk en ruimdenkend gezin met wie we een goeie klik hebben. Ook de kids kunnen het heel goed vinden met hun kids. We hopen ze in dit jaar nog vaak te ontmoeten. Nu is het even wat ingewikkeld (meer dan 2 weken zonder auto, omdat Rembrand deze maand echt een prutrooster heeft en het niet de moeite is tussendoor heen en weer te rijden) en ben ik best geïsoleerd met de kids en niks (behalve de geitenboerderij waar we melk, eieren en kaas kunnen kopen) op loopafstand.

Sinds 2 dagen zijn we hier met anderhalf gezin en morgen gaan Neil en Jennifer vertrekken. Dan gaan ze met de camper met hun 3 kinderen Adam (15), Matt (13) en Katie (9) door Europa en Azië reizen voor een jaar en dan begint ons avontuur voor het “echie”! Ik heb ontzettend veel informatie gekregen over alles hier, het lijkt misschien wel alsof het een vakantie is, maar ondertussen heb ik wel gemerkt dat het keihard werken is en dat er een hoop bij komt kijken. Dingen waar we in Woerden echt nooit mee bezig waren, zoals het voorbereiden op de winter door een houtvoorraad aan te leggen, kachelpijpen schoonmaken, voorraad eten aanleggen (ga niet echt regelmatig naar een supermarkt en er is echt niks op loop of fietsafstand), eten en stro voor de dieren regelen, jam maken voor de rest van het jaar, plannen wanneer je de was gaat doen zodat die buiten kan drogen, Frans leren, lessen plannen via Skype bij een professioneel Frans lerares en het thuisonderwijs opzetten en vorm geven. En ondertussen ook nog Ilana voeden en verzorgen. En als je soms denkt dat die mij inmiddels lekker laat doorslapen, dacht het niet. Ben drukker dan ooit!!!

Ik merk wel dat de kinderen zelfstandiger worden en dat ik zelf stukken handiger word. Mijn kookkunsten zijn enorm vooruit gegaan (geen Chinese buurvrouw hier op de hoek, waar je een snack kunt gaan halen!). Ging ik voorheen naar de Appie om kant-en-klare pizza’s te kopen, nu maak ik ze in een handomdraai zelf. Supermakkelijk en veel lekkerder! We eten gevarieerder en gezonder en ik ben een stuk creatiever geworden. Er is meestal geen koek en snoep in huis en de kids worden steeds minder kieskeurig. Na een lange wandeling in de buitenlucht met Wooster (de hond) willen ze wel eten!